Εθνικός διάλογος για το ασφαλιστικό
To ασφαλιστικό ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει ένα από τα βασικότερα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, να υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και να αποτελεί κεντρικό σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Η κοινωνική ασφάλιση ως μηχανισμός υλοποίησης του δικαιώματος για να φθάσει στο βέλτιστο της αποτελεσματικότητος της απαιτεί εύρωστη οικονομία και επάρκεια πόρων. Είναι ένας θεσμός που απαιτεί μακροχρόνιες οικονομικές προβλέψεις και στρατηγικούς σχεδιασμούς σε βάθος χρόνου. Για τους λόγους αυτούς και με το δεδομένο ότι το σύνολο του πληθυσμού «ακουμπάει» πάνω του (είτε με την μορφή των συντάξεων, είτε με την μορφή των παροχών υγείας, είτε με άλλη μορφή παροχών), με το δεδομένο ότι, ο αγρότης, ο βιομηχανικός εργάτης, ο υπάλληλος, ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου και της βιοπάλης επαναπαύεται και ηρεμεί μέσω του συστήματος που εξασφαλίζει κοινωνική συνοχή και γαλήνη, για τους λόγους αυτούς το ασφαλιστικό δεν είναι εύκολο πεδίο για ανατροπές και απαιτεί οι πολιτικές να συγκλίνουν και οι κοινωνικοί εταίροι να συναινούν.
Ωστόσο η επίλυση του ζητήματος λόγω του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται δεν φαίνεται να μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα από την εκάστοτε Κυβέρνηση και το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία να αναλάβει το κόστος.
Έτσι το ασφαλιστικό ζήτημα και η αναμόρφωση του συστήματος έχει τεθεί ήδη για πολλοστή φορά σε κοινωνικό διάλογο
Η διακομματική συναίνεση δεν φαίνεται ρεαλιστικός στόχος, ενώ ζητήματα τέτοιας έκτασης και βάθους απαιτούν να υπάρχει συναίνεση τουλάχιστον σε βασικά σημεία.
Η Ένωση για την προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων συμμετέχοντας στον κοινωνικό διάλογο και υιοθετώντας την οπτική της διακομματικής συναίνεσης ανοίγει το θέμα της ιχνηλάτησης των σημείων σύγκλισης, τα οποία θα επέτρεπαν ενδεχομένως το πρώτο βήμα για έναν ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο κατ’ αρχάς των δύο μεγάλων κομμάτων (βάσει των προγραμμάτων τους) και στη συνέχεια των μικρότερων και της ΓΕΣΕΕ.
Έτσι θέτει προς συζήτηση τα ακόλουθα ζητήματα:
1. Θεωρείται απαραίτητη την διακομματική συναίνεση για την επίλυση του ασφαλιστικού ζητήματος;
2. Πόσο ρεαλιστική φαίνεται αυτή η προσέγγιση;
3. Ποια είναι τα σημεία εκείνα στα οποία κατά τη γνώμη σας συγκλίνουν τα δύο μεγάλα κόμματα και τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για συναίνεση;